ทำยางก้อนถ้วยคุณภาพดีกันเถอะ

หากจะหยุดให้เกษตรกรเลิกผลิตยางก้อนถ้วย เพียงเพราะเป็นประเภทยางที่ไม่มีมาตรฐานการซื้อขายที่เที่ยงตรงรองรับ จนสร้างความไม่เป็นธรรมระหว่างการซื้อขาย

หรือแม้กระทั่งประเด็นที่กำลังร้อนและแรงคือเรื่องการใช้กรดซัลฟิวริคในพื้นที่ภาคอีสาน จนสร้างภาพลบให้กับยางไทย ประเด็นเหล่านี้คงไม่มีน้ำหนักนัก เพราะเมื่อยางก้อนถ้วยกลายเป็นความเคยชินของเกษตรกรในทุกภูมิภาคทั่วประเทศ ยิ่งห้ามก็ยิ่งเหมือนการพยายามจะเอามือปิดแผ่นฟ้า

เพราะการทำยางก้อนถ้วย สอดคล้องกับการทำงานของเกษตรกร มีตลาดรองรับในพื้นที่ และมีต้นทุนต่ำ เมื่อเทียบกับการผลิตยางประเภทอื่น

แนวทางแก้ปัญหาการผลิตยางก้อนถ้วยที่ตรงจุดตรงปัญหาที่สุดก็คือ ส่งเสริมและสนับสนุนให้เกษตรกรหันมาผลิตยางก้อนถ้วยคุณภาพ

ยาง&ปาล์มออนไลน์  จึงนำบทความวิธีการผลิตยางก้อนถ้วยคุณภาพ โดย สำนักงานตลาดกลางยางพาราหนองคาย การยางแห่งประเทศไทย มาฝาก รายละเอียดมีดังนี้

ปัจจัยที่มีผลต่อการผลิตยางก้อนถ้วย

ลักษณะของยางก้อนถ้วยคุณภาพดี

• ควรเป็นยางก้อนที่สะอาด ไม่มีสิ่งปลอมปน
• ใช้กรดในการจับตัว
• มีรูปทรง สัณฐานใกล้เคียงกับรูปถ้วยรับน้ำยาง
• การเตรียมกรด

• กรดฟอร์มิคเข้มข้น 2 ช้อนแกง(30CC)ผสมน้ำ 3 กระป๋องนม(900CC)จะได้ Conc.3%
• บรรจุในขวดพลาสติกที่ฝาปิดเจาะรู เช่น ขวดน้ำ ขวดน้ำกลั่น

 วันกรีดที่ 1

กรีดยางจากต้นแรกจนถึงต้นสุดท้ายของแปลงกรีด ตามคำแนะนำของสถาบันวิจัยยาง

ย้อนกลับมาต้นแรก บีบสารละลายกรดลงในถ้วยน้ำยางประมาณ 1 ช้อนแกง(15 CC)ใช้ไม้สะอาดคน ยางจะจับตัวเป็นก้อนในเวลาไม่เกิน 45 นาที

วันกรีดที่ 2

ยางจะจับตัวเป็นก้อนที่สมบูรณ์ ให้จับก้อนยางตะแคงเพื่อให้เซรุ่มไหลออกมา อาจเก็บก้อนยางใส่ในภาชนะที่สะอาด

กรีดยางเช่นเดียวกับวันแรก เดินย้อนกลับมา บีบสารละลายกรดในปริมาณครึ่งหนึ่งของวันแรก(1/2 ช้อนแกง)

วันที่ 3

• หยุดกรีดเพื่อเก็บยาง ก้อนถ้วยในภาชนะที่ สะอาด

• เมื่อเก็บแล้วให้คว่ำถ้วย

• น้ำเซรุ่มสาดไประหว่างแถวยางหรือเทใน ภาชนะแล้วนำไปเทในที่ที่เหมาะสมในวันที่ 4-5(วันกรีดที่3-4)

•  จะกรีดยางเพื่อสะสมก้อนยางและปฏิบัติการผลิตยางก้อนถ้วยเช่นเดียวกับวันที่ 1-2  ก็ได้

วันที่ 6

• เก็บยางก้อนถ้วยในภาชนะที่สะอาด

• หลังจากเก็บแล้วให้คว่ำถ้วย

• นำยางก้อนถ้วยไปผึ่งบริเวณที่สะอาด

มาตรฐานยางก้อนถ้วยคุณภาพดี

คำจำกัดความของยางก้อนถ้วย

- ยางก้อนถ้วยสด

1. มีอายุของยางก้อนถ้วย 1–3 วัน
2. ผิวของก้อนยางมีสีขาวจนถึงสีขาวขุ่น มีระดับความชื้นระหว่าง 45–55%
3. มีรูปทรงสัณฐานใกล้เคียงรูปถ้วยรับน้ำยาง
4. ผิวของยางก้อนถ้วยมีความนุ่ม

- ยางก้อนถ้วยหมาด

1. มีอายุของยางก้อนถ้วย 4–7 วัน
2. ผิวของก้อนยางมีสีขาวขุ่นถึงสีน้ำตาลอ่อน
3. ยางก้อนมีระดับความชื้นระหว่าง 35–45%
4. เป็นยางก้อนที่ไม่มีของเหลวไหลออกจากก้อนยาง
5. ผิวของยางก้อนถ้วย มีความนุ่มจนถึงกึ่งแข็ง

- ยางก้อนถ้วยแห้ง

1. มีอายุของยางก้อนถ้วยมากกว่า 7 วัน
2. ผิวของก้อนยางมีสีน้ำตาลเข้ม
3. ยางก้อนถ้วยมีระดับความชื้นน้อยกว่า 35%
4. ผิวของยางก้อนถ้วยมีความแห้ง แข็ง

ปัญหาที่พบในการผลิตยางก้อนถ้วยของเกษตรกร

1.ไม่ใช้กรดในการจับตัวยาง ทำให้ยางเปื่อยยุ่ย ค่าความอ่อนตัว(Po)ต่ำกว่ายางที่จับตัวด้วยกรด ก้อนยางมีกลิ่นเหม็นเน่า

2.มีการใช้สารชนิดอื่นเพื่อจับตัวยางเช่น ปูนขาว CaOH)2, CaO,CaCl2,น้ำจากเปลือกผลไม้บางชนิดเช่นละมุด เป็นต้น

3.ใส่ขี้เปลือกลงในถ้วยยางผสมกับน้ำยางสดในระหว่างขั้นตอนการผลิตยางก้อนถ้วย

4.มีเศษดิน ทรายใบไม้ติดกับยางก้อนระหว่างการเก็บที่มักวางบริเวณโคนต้นยางหรือระหว่างการจำหน่าย

5.ใส่น้ำในถุงบรรจุยางก้อนถ้วยก่อนนำไปจำหน่าย

6.โดนลักขโมย

7.ต้นยางเกิดอาการเปลือกแห้งจากการใช้กรด (ยังไม่แน่ชัด)

8.ผูกขาดซื้อจากพ่อค้าเร่  ทำให้ไม่มีโอกาสต่อรองราคา

9.บางจุดไม่มีตลาดรับ ซื้อยางก้อน

10.ได้ราคาที่ไม่เป็นธรรม ในเรื่องการตีเปอร์เซ็นต์ ความชื้นจากพ่อค้า